ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေရွးေရး

အငိုနဲ႔စတဲ့လူ႔ဘ၀

ငိုေၾကြးျခင္းအခမ္းအနားနဲ႔ ဆံုးတာ

သဘာ၀ဆိုေပမယ့္လဲ
အျပံဳးေတြ ပန္ဆင္
ေမတၱာ ၀တ္ရုံေႏြးေႏြးေလး၀တ္ျပီး
လက္ထဲကို ဓါးထည့္သူကထည့္
အားထည့္သူကထည့္နဲ႔
ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာမ်ားလွသူေတြလဲ
အမ်ားသားေနာ္ ။

အငိုနဲ႔စ
၀မ္းနည္းမႈ႔ေျခလွမ္းနဲ႔
ဘ၀စာမ်က္ႏွာေလးမ်ားလွလာမလား

ေမွ်ာ္မွန္းရင္း

ၾကည္ႏူးေ၀ျဖာ ပိတိမ်ားႏွင့္

မိဘေမတၱာေလာကရုပ္ရွင္ကိုျမင္ေတြ႔ရင္
ရင္နာစရာအျဖစ္နဲ႔
အေမ ဘယ္ဆီ အေဖဘယ္၀ယ္ႏွင့္

ေကာင္းကင္ၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္သူကၾကည့္
ေျမၾကီးကို ငံုၾကည့္သူကၾကည့္နဲ႔
ထြက္စရာမ်က္ရည္ေတာင္
အစာေရစာမ၀လို႔
ေပါေပါသီသီမထြက္ႏိုင္သူ
မိဘမဲ့ကေလးေတြေလာကမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါလား ။

ေရွ့ဘ၀က ေကာင္းမႈ႔ေၾကာင့္
ဒီဘ၀မွာ လိုတရသူေတြမ်ားေပမယ့္
ေနာက္ဘ၀မွာ ေကာင္းဖို႔
ဒီဘ၀မွာ လွဴခ်င္ေပမယ့္
အတူေနရတာ ဒုကၡဆိုေတာ့
ေနာက္ဘ၀ဆိုတာရွိမွာကို ေၾကာက္သူလဲရွိေနမေပါ့ ။

ေက်ာင္းစာေတြအံေနတဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္သူေတြရွိေနသလို
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးေဘးမွာ
ေခ်ာင္းေနတာ
ဘယ္သူမ်ား ပလက္စတစ္(သို႔မဟုတ္)
စားစရာလက္က်န္မုန္႔ေလးမ်ားပစ္မလားနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လက္က်န္ေလးနဲ႔
၀မ္းတထြာအတြက္ ဘ၀စာသင္ေနသူမ်ားလဲ
ရွိေနေလရဲ့ ။

 

ကံေရးမလွ 

ဘ၀ေပးအေျခအေနက စုတ္ခ်ာေနေတာ့

ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြ

၀မ္းနည္းမႈ႔ နာက်ည္းခ်က္ေတြက

အမႈိက္ပံုေဘး

ပလက္ေဖာင္းေဘးမွာ

ဘယ္သူမွမေတြ႔ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခံ

အနင္းခံႏွင့္ ဘ၀မွာ

မ်က္ရည္ျမစ္ထဲ ကူးခတ္ရင္း

၀မ္းစာအတြက္ ရိုးသားေနတဲ့ 

ကေလးေတြအမ်ားၾကီးပါလားေနာ္ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္

ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့အေတြး

မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိဖို႔

ဘာမွမေပးႏိုင္ရင္ေတာင္

အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္

အားရွိမယ့္ စကားေလးတစ္ခြန္ျဖစ္ျဖစ္နဲ႔

ႏွစ္သိပ့္ေပးမယ္ဆိုရင္

မိဘမဲ့ေပမယ့္ ဘ၀ကိုရဲရဲျဖတ္ေက်ာ္

ေလာကမွာ အလွပန္းေတြတိုပြားပြင့္လို႔ေနမွာေပါ့ ။