ေပ်ာက္ေသာလမ္း

ေပ်ာက္ေသာလမ္း

 ပ်ားရည္လို မခ်ဳိေသာဒုကၡမ်ား
အလိုမတူပဲ
တ႐ိႈက္မက္မက္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ဘူးတယ္ အေမ။
ရင္ဘတ္ျပဴတင္းတံခါးကိုလည္း
ပိတ္ထားခဲ့သလား
ဖြင့္ထားမိသလား
မပီ၀ိုးတ၀ါးနဲ႕
တံလွ်ပ္ေတြကို အငမ္းမရေသာက္ေနခဲ့ရၿပီး
ေပ်ာက္ေနတဲ့ လေရာင္အတြက္
အသဲကြဲေနရသူပါအေမ။

မိုက္မွားမိခဲ့တယ္
(အေမရဲ႕သြန္သင္ခ်က္ေတြၾကားက)
ေနေရာင္လေရာင္ ၾကယ္ရဲ႕အေရာင္ေတြ မသိေအာင္ကိုပဲ
မိုက္လံုးႀကီးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕
မိုက္မွားမိခဲ့ပါတယ္. . . အေမ။

အေမျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို
က်ေနာ္ကပစ္ပယ္
က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို
အေမကနားလည္
စုန္ေရရဲ႕ သေဘာကို ရင္နဲ႕ခံစား
သိနားလည္လာတဲ့အခါ
က်ေနာ္က အေမ့ရဲ႕ေ၀းရာမွာပါ အေမ။

အေမ့ရင္က ထြက္ခြါပ်ံသန္း
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း
သံုးဆယ္ေျခာက္ႏွစ္ခရီးၾကမ္းမွာ
ဘ၀ရဲ႕ အရသာ
ခ်ဳိတ၀က္ ခါးတ၀က္
အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႕ ရင့္က်က္ခဲ့ၿပီးမွ
ပိုင္ဆိုင္တာေတြ ျပန္လွဲ႕ၾကည့္တဲ့အခါ
ဇနီး သား သမီးနဲ႕ အေႁကြး
မေရရာတဲ့ အနာဂါတ္လဲပါေသးရဲ႕ အေမ။
ညတည ရဲ႕ေခ်ာက္အိပ္မက္တခုလို
ဒုကၡေတြနဲ႕အိပ္ရာကႏုိးထ
က်ေနာ္မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
ေၾကကြဲရပါရဲ႕အေမ။

ကံကိုယံုလို႕ ဆူးပံု နင္းတဲ့သား
ဘ၀ရဲ႕ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈ ဆူးေတြၾကားမွာ
အေမ့ရဲ႕ေမတၲာေအးရိပ္
ေခြၽးသိပ္ခ်င္မိတဲ့ ေတာင့္တစိတ္က
တိတ္တဆိတ္၀င္ေရာက္
ေသာကအေမာေတြေဖါက္လို႕
အေမရယ္အခုမ်ားေတာ့
အေမ့ဆီကရခဲ့တဲ့အေမြဗီဇ
စာ ကဗ်ာ ဂီတေတြနဲ႕
ဘ၀ကိုၿမိဳၿမိဳခ်ေနမိရဲ႕ အေမ။

ကံမကုန္ရင္ ၿပန္ဆုံခ်င္တယ္

တိမ္ေရာင္စံုျဖာ
ဆည္းဆာညေနခင္း
အက်ည္းတန္ခ်စ္သူမ်ားလွခ်ိန္
အိမ္အိုျပဴတင္းေပါက္က
ေမွ်ာ္သူ တေယာက္ရဲ ့ရင္ထဲ
အလြမ္းေတြ စီးဆင္းေနဆဲေလ ….။

ေခတ္ေတြ ရွင္သန္ပံုက
မေပါက္ကြဲေသးတဲ့ မီးေတာင္တခုလို
ေသာက ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ား
ထြက္ေပါက္ကိုရွာ
က်ိန္စာမိထားတဲ့ ေလာကဓံခမ်ာ
ကားစင္ထက္မွာ
ႏွလံုးသား ေဟာက္ပက္နဲ ့ ….။

ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ
ရယူျခင္းကေရာ
ပိုင္ဆိုင္ျခင္း လြတ္လပ္ျခင္းမ်ား
တရားမွ်တမႈ တိုက္ပြဲမ်ားၾကားမွာ
ေပ်ာ္ျခင္း မေပ်ာ္ျခင္းမ်ား
ေနတတ္ျခင္းနဲ ့ အသားက်ေအာင္ႀကိဳးစား …..။

ေတာင္စြယ္မွာ ေနကြယ္ရင္
ေရႊဓါးဆြဲလို ့ပဲသတ္သတ္
ကြမ္းတရာ ေရတမႈတ္နဲ ့
လွည့္ဖ်ားတဲ့ သူလို ့ပဲ ဆိုဆို
သံသရာ၀ဋ္ေႂကြး အသက္ပင္ ေပးပါရေစ
ကံမကုန္ရင္ ဒီဘ၀မွာ ျပန္ဆံုခ်င္ေသးတယ္ ….။

ဒီလိုနဲ ့ … အိမ္အိုျပဴတင္းေပါက္က
ေမွ်ာ္သူရဲ ့ရင္ထဲ
အလြမ္းေတြ စီးဆင္းဆဲေလ ….။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ  ၁၁ ၀၁ ၂၀၁၁ သီကုံးေရးဖြဲ႕သည္ ။

ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္က

ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္က
အၿမဲတံခါးဖြင္႔ထားတဲ႔ အိမ္ပါ။

ကုိယ္ပုိင္ မေကာင္းမူေတြ ဖုံးကြယ္ဖုိ႕
တံတုိင္းခတ္စရာ မလုိပါ။

မသကၤာတဲ႔ မ်က္လုံးနဲ႔
ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲ ဥာဏ္သုံးၿပီး
ေျခပုန္းခုတ္တဲ႔ေနရာ မဟုတ္ပါ။

ခင္ဗ်ားလာလာ၊ ဘယ္သူလာလာ
ပ်ဴငွာယဥ္ေက်း
လူသာမန္ေသြးတုိ႕ရဲ႕ ဓေလ႔အတုိင္း
လူကုိခ်စ္ခင္
အျပစ္မတင္တတ္တဲ႔ ႏွလုံးသားနဲ႔ပါ။

အခ်င္းခ်င္း ေစ်းတြက္ တြက္
ေပြးကြက္ကုိဖုံးကြယ္
ဟန္ေဆာင္ျပဳံးနဲ႕ ၿပဳံးရယ္တဲ႔ေနရာ မဟုတ္ပါ။

စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း
အျပစ္ကင္းၿပီး
ဟင္းလင္းဖြင္႔ထားတဲ႔ အိမ္ကေလးပါ

ၾကြပါ လာပါ၊ နားခုိပါ
လူစိတ္ေမြး လူယဥ္္ေက်းတုိ႕ရဲ႕ေနရာ

အပုိင္းအျခား

အပုိင္းအျခား
အိမ္ေခါင္မွာ မိုးယိုေနလည္း
အိမ္ထဲမွာ မိုးမရႊဲခဲ့ဘူး
တစ္ေယာက္ကို ဆူးကေလးစူးရင္
တစ္အိမ္လံုး၀ိုင္းထြင္ခဲ့တယ္
တစ္ေယာက္က တရားထုိင္ရင္
တစ္အိမ္လံုးက ဓားမကိုင္ေတာ့ဘူး
တိမ္းတိမ္းမူးမူး
ၾကည္ၾကည္ေမြ႔ေမြ႔
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ျမင္ေနသေရြ႕
တစ္ေလာကလံုးကို ေမ့လို႔
အေဖ့ေခၽြးစက္ေတြက
စမ္းေရပမာ ေအးေအးလူလူ
အေမ့ေခၽြးစက္ေတြက
ပန္းေတြပမာ ေမႊးေမႊးၾကဴၾကဴ
အိမ္ေရွ႕မွာ ဘယ္ေလာက္ပူေနလည္း
အိမ္ေနာက္မွာ ခ်မ္းသာၿမဲေပါ့
ခုက်ေတာ့လည္း
အကြဲကြဲအျပားျပား
ကိုယ့္တရားကိုယ္စီရင္
အသက္႐ွဴရတာေတာင္ နင္တယ္။ ။