ကၽႊန္ေတာ့္ရဲ့ သူရဲေကာင္း

 

ေငြေရာင္ေတြလြမ္း
ဆံျဖဴ ယွက္သန္း
သားကို လြမ္းတဲ့ အလြမ္း
တနင့္တပိုး ထမ္းထားရင္းနဲ႔

 ဆံျဖဴေတြက သားအတြက္ပူလို႔
ျဖဴရတာလားအေမ  ။

န႔ံသာျဖဴအေဖြးသာေပၚ
မ်က္ရည္ျမစ္ေတြျဖာဆင္း
ရင္တြင္းက ေသာကပင္လယ္
သားကို ေမွ်ာ္ရလြန္းလို႔
လွ်ံက်တဲ့ အလြမ္းမ်က္ရည္ေတြရဲ့
စုရပ္လား အေမ  ။

အရိုးေတြျဖိဳင္ျဖိဳင္က်
အေၾကာေတြေထာင္ေထာင္ထလဲ
သားဘ၀ ကာကြယ္ဖို႔
 ႏွလံုးသားနဲ႔ ေသြး
ေသြးစက္နဲ႔ေဆးတဲ့
အေမ့လက္က
ဓါးတစ္လက္ထက္ေတာ့ ထက္ပါတယ္ အေမ   ။

ဗံုးခင္တဲ့လမ္းလဲေလွ်ာက္ရဲတယ္
ကႏၱရသဲၾကမ္းမွာလဲ အိပ္ႏိုင္တယ္
သံရည္ပူလဲ ေသာက္ရဲတယ္ဆိုေပမယ့္
သားအတြက္ေတာ့ေလ
စိန္စီတဲ့လမ္းခင္း
ဖဲႏုေမြ႔ယာေပၚသိပ္
ေမတၱာေရၾကည္တိုက္လို႔ရယ္
အရာရာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ဘ၀မွာ ထားခ်င္တဲ့ အေမ  ။

ဒုကၡေတြ ခါးစီးျပီးခံ
ခါးသီးျခင္းမိုးစက္ေတြၾကား
ေက်ာက္စလစ္ခင္းထားတဲ့လမ္းမွာ
ဖိနပ္မပါ ေျခဗလာႏွင့္
ေျခဖ၀ါးမွာေသြးေတြ ယိုးစီးေနလဲ
သားဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုနဲ႔
ရွိသမွ်အားအင္ေတြသံုး
ရိုးသားျခင္းထီးတစ္လက္ႏွင့္
မာယာမ်ားတဲ့ ေလာကဓံကို ၾကံၾကံခံရင္း
လွပတဲ့ ဘ၀တစ္ခု သားမွာပိုင္ဖို႔
အရာရာကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ အေမ  ။

(၀န္ခံခ်က္။    ။ ပံုကို google မွကူးယူပါသည္)

 မွတ္ခ်က္ ။    ။ကဗ်ာအသစ္တစ္ပုဒ္ႏွင့္ အေဟာင္းတစ္ပုဒ္ကို ပူတြဲတင္ထားပါသည္ ။ အေမတိုင္းကို ေလးစားမိပါသည္ ။