ဆရာမ်ား ရဲ့ ကဗ်ာ

ပြင့္လွ်င္လည္းနမ္းႏြမ္းလွ်င္လည္းေကာက္
ေၿခာက္လွ်င္လည္းသိမ္းတိမ္းညြတ္တြယ္မက္
သည္တစ္သက္မွာတစ္ပြင့္သာေလ…
စြဲလမ္းေနမည္ေ၀ေ၀ေၾကြေၾကြျမတ္နိဳး၏…
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)

ေႏွာင္ႀကိဳးရစ္ငင္
လႈပ္တိုင္းနင္သည္
ေရွ႕တိုးလည္းနစ္
ေနာက္ဆုတ္ခက္မို႔
တန္႔လည္းအဆိုး
သည္အမ်ိဳးသည္
ရင္၌တည္၏။
သူ (သရက္)
နင့္ဒုကၡေတြကို ငါ့ကိုေျပာျပပါ
ဒါေပမယ့္
ငါ့ဒုကၡေတြကိုေတာ့နင္မသိခ်င္ပါနဲ႔
နင့္စိတ္ညစ္မႈေတြ ငါ့ကိုေျပာျပပါ
ဒါေပမယ့္
ငါ့စိတ္ညစ္မႈေတြကိုေတာ့ နင္မသိခ်င္ပါနဲ႔
နင့္လိုအပ္ခ်က္ေတြငါ့ကိုေျပာျပပါ
ဒါေပမယ့္
ငါ့လိုအပ္မႈေတြကိုေတာ့နင္မသိခ်င္ပါနဲ႔
နင့္မ်က္ရည္ေတြ ငါ့ရင္ခြင္မွာငိုေၾကြးပါ
ဒါေပမယ့္
ငါ့မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ နင္ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႔ေစရပါဘူး
နင့္မေက်နပ္ခ်က္ေတြငါ့အေပၚပံုခ်ပါ
ဒါေပမယ့္
ငါ့မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို နင္မသိေစရပါဘူး
နင့္အတၱေတြနဲ႔ငါ့ကိုရိုက္ခ်ိဳးပါ
ဒါေပမယ့္
ငါ့မွာေတာ့ နင့္အတြက္ ဘာအတၱမွ မရွိပါဘူး
နင့္ဆံုးရွံဳးမႈေတြအတြက္ ငါဟာ ကြပ္လပ္အျဖည့္ခံပါ
ဒါေပမယ့္
နင္နဲ႔ေ၀းျခင္းကသာ ငါ့အတြက္အၾကီးမားဆံုး ဆံုးရွံုးမႈၾကီးပါ
သက္တန္႔ခ်ိဳ

ရင္မွာလြမ္းရင္
ေမွ်ာ္တိုင္းျမင္လြန္းလို ့
လက္ညိွဳးညႊန္ရာ
သူျဖစ္ပါေစသား အရွင္ဘုရား …။
တာရာမင္းေ၀ (ပန္းေခတ္က လမင္း)

ၿပိဳမေယာင္
ဟုိိေတာင္က မိုး….. ။
ေလအေ၀ွ႔မွာေတာ့
ေရေငြ႕ေတြဘယ္ဆီတိမ္းပါလို႔
ဘယ္ယိမ္းကာ ဘယ္ကိုပါသလဲ
ေ၀ဒနာပူပူသေရြ႕ကို
ကြယ္….
သူေမ႔မွာစိုး ………။
ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)

ေမ ….

ေန အရမ္းပူေပမယ္ ့
ေျခလွမ္းအတူ လွမ္းျပီး
ေႏြလမ္းထဲမွာ ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ ။
ေႏြမွာ …
ပိေတာက္ ..
ေရလာေသာက္တယ္ ။
ေႏြနဲ ့ ပိေတာက္,
ေရႊနဲ ့ ေက်ာက္လို
( ေမာင္လည္း ) …
ေမ နဲ ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တယ္… ။
ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ)

အေ၀းကို  ေငးႀကည္႔ေနရင္း
သတိရတတ္စြာ၊  ငဲ႔ႀကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ
မင္း . . . , အနားမွာ  ရိွတယ္။

အနီးအနားမွာ
မင္း . . . မရိွတဲ႔အခါ
အေ၀းကို  ေတြးႀကည္႔ရင္း
မင္း
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစကြယ္
ဆုေတာင္းၿဖစ္တယ္ . . .။

ငွက္ေမာင္နွံတစ္စံု
ေတာင္ပံဟုန္ဖြင္႔ ၊  သီက်ဴးရင္႔တဲ႔အခါ
မင္းနဲ႔ . . .  ငါ
ငွက္ကေလးႏွစ္ေကာင္  ၿဖစ္ခ်င္တယ္။

ငွက္တစ္ေကာင္တည္း
အေဖာ္ကြဲစြာ၊  က်ဴးရင္႔တဲ႔အခါ . . . ၊
ရင္မွာ  လွပ္ခနဲ ၊  မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး
အသည္းထဲက . . .  မင္း
ေကြကြင္းၿခင္းမွ ၊  ကင္းပ, ေ၀ဒနာ
ေၿဖသာေစဖို႔,
ငါသာ   အထီးက်န္ ၊  ေကာင္းကင္ယံမွာ
အေတာင္ပံ  တဖ်က္ဖ်က္  ခတ္လိုက္တယ္ . . .။            ။


ေမာင္လွမ်ိဳး(ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ)

ခ်စ္သူ၏ အစြန့္ခံ လူသားအျဖစ္

သူ႕အားပစ္ခြင္း

ျမတ္ႏိုးျခင္း… ျမား   ထိပါးသမွ်၊

သတိရျခင္းကင္း၍

ေအးျမခ်မ္းေျမ့ပါေစ…

(ကိုယ့္အတြက္ေတာ့)

ေ၀းသမွ် နာၾကင္ပါေစသား…။

၈.၉.၂၀၁၁

သူေမ့ျပီလား …….
လူေတြ႔ရန္မဆိုထားနဲ႔၊
ႏွစ္ကိုယ္ၾကား႐ံု ဖုန္းဆက္တဲ့ဓေလ့ေတာင္မွ …….
ဪသာ္ …… မုန္းရက္ျပီလို႔ထင္။
ၾကားေယာင္ကာ၊
နားေထာင္ရေတာ့မလားရယ္နဲ႔၊
သူ႕စကား မုသားေတာင္ယံုခ်င္တတ္သူမို႔၊
(သူေျပာလွ်င္) ……..
ပံုျပင္ပင္ တကယ္မွတ္ျပန္ေတာ့၊
မလည္ပတ္သူလို႔ သူျငိဳျငင္။
မလြမ္းတတ္လို႔လား၊
လြမ္းတတ္သူ မပူရွိႏိုင္ပါ့၊
သူသိေအာင္ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊
ဘယ္လိုေမာကာ ဘယ္ေလာက္ရင္ဆို႔ေပမယ့္၊
ခင္မို႔လို႔ သူစိမ္းျပင္ျပင္၊
စိမ္းခ်င္ခ်င္နဲ႔ စိမ္းႏိုင္ရက္။
ခင္ခင္စိမ္းေပမယ့္၊
ရင္ျငိမ္းေအာင္ အပူမသတ္ႏိုင္လို႔၊
အပူဇာတ္ကို အခန္းဆက္ေနတဲ့၊
ပန္းသက္ေသ ေဝဒနာပြင့္ေတြက၊
လြမ္းရက္ရွည္ေၾကြကာ မရင့္ျပန္ေတာ့၊
ခင္ခင့္လို ဘယ္သူခြဲနိုင္မလဲ၊
ပူရဲတယ္ သည္ရင္ကြ်မ္းေအာင္၊
လြမ္းေတာ့ဆယ္သက္။ ။
ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)

စက္ပစ္ကြင္းတခုမွာ
ေသနပ္သမားကလည္း
ဗဟိုခ်က္ကို မွန္ေအာင္ပစ္ႏိုင္သလို
သားရဲတြင္းမွာလဲ
မုဆိုးကသားေကာင္ရဲ့ ခ်က္ေကာင္းကို
ိုမွန္ေအာင္ ပစ္ႏိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ငါမင္းရဲ့
၇င္ကိုထိခ်က္ၿပင္းၿပင္းနဲ့
ဘယ္လိုမွန္ေအာင္
ပစ္ရမလဲ မသိတာ
ငါ့ရဲ့ ညံ့ဖ်င္းမွဳ့ေပါ့ ။
နတ္ဆိုး
၂၃.၀၈.၂၀၁၁
သူေမ့ျပီလား …….
လူေတြ႔ရန္မဆိုထားနဲ႔၊
ႏွစ္ကိုယ္ၾကား႐ံု ဖုန္းဆက္တဲ့ဓေလ့ေတာင္မွ …….
ဪသာ္ …… မုန္းရက္ျပီလို႔ထင္။
ၾကားေယာင္ကာ၊
နားေထာင္ရေတာ့မလားရယ္နဲ႔၊
သူ႕စကား မုသားေတာင္ယံုခ်င္တတ္သူမို႔၊
(သူေျပာလွ်င္) ……..
ပံုျပင္ပင္ တကယ္မွတ္ျပန္ေတာ့၊
မလည္ပတ္သူလို႔ သူျငိဳျငင္။
မလြမ္းတတ္လို႔လား၊
လြမ္းတတ္သူ မပူရွိႏိုင္ပါ့၊
သူသိေအာင္ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊
ဘယ္လိုေမာကာ ဘယ္ေလာက္ရင္ဆို႔ေပမယ့္၊
ခင္မို႔လို႔ သူစိမ္းျပင္ျပင္၊
စိမ္းခ်င္ခ်င္နဲ႔ စိမ္းႏိုင္ရက္။
ခင္ခင္စိမ္းေပမယ့္၊
ရင္ျငိမ္းေအာင္ အပူမသတ္ႏိုင္လို႔၊
အပူဇာတ္ကို အခန္းဆက္ေနတဲ့၊
ပန္းသက္ေသ ေဝဒနာပြင့္ေတြက၊
လြမ္းရက္ရွည္ေၾကြကာ မရင့္ျပန္ေတာ့၊
ခင္ခင့္လို ဘယ္သူခြဲနိုင္မလဲ၊
ပူရဲတယ္ သည္ရင္ကြ်မ္းေအာင္၊
လြမ္းေတာ့ဆယ္သက္။ ။
ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)

စိတ္ကိုေရြ႕လ်ား
ေမ့ထားရံုနဲ႔
ေမ့သြားရင္လည္း
အေကာင္းသား
မေမ့မမုန္း
တစ္ေန႔လံုး….သူ
စိတ္ကိုယူငင္
ရင္တြယ္ရစ္ဖြဲ႔ ေႏွာင္တြယ္ႏြဲ႔ၿပိဳ
အလြမ္းဆံုး …..ျမစ္
ေလွာ္ရင္းနစ္ၿပီ
မေပ်ာ္ေန႔ည
ေမ့မရလို႔
ေတြ႔ၾကတဲ့အခါ
သူျမင္သာေအာင္
ၾကင္နာအရိပ္၊ အလြမ္းစိတ္ကို
ပါးစပ္ပိတ္ထား၊ ႏွလံုးသားမွ
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္
ျပခ်င္တယ္။
ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ)