ငါ့သားမေၾကာက္နဲ႔ အေမရွိတယ္
သမီးေလးမေၾကာက္နဲ႔အေဖရွိတယ္
အားေပးသံကခ်ိနဲ႔တုန္ယင္
တဒိပ္ဒိပ္ညံရင္ခြင္ၾကားမွာ တုိး၀င္နားလုိ႔
ဗုံးသံၾကားမွာေျပးကာလႊားရင္း
မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔အိပ္စက္ရတယ္ ....
ေတာႀကဳိအုံၾကားေျပးလႊားရုန္းကန္
ေၿမြမေၾကာက္၊ ကင္းမေၾကာက္၊
က်ည္္ဆန္ေၾကာက္လုိ႔ ွ
ရွိတဲ့အစားစာေခၽြတာစား
ေဘးလြတ္ရာကုိေျပးၾကရတယ္
မုိးၿပဳိတာထက္ေၾကာက္ရလို
႔ အေဖေရာ အေမပါေၾကာက္ေနမွာပါ...
အဂၤလိပ္၊ ဂ်ပန္၊ တရုတ္ကူမင္တန္ေတြ
က်ဴးေက်ာ္ရန္စျပဳခဲ့မွ်ကုိ
တုိင္းရင္းသားေတြေပါင္းစုအားနဲ႔
စုေပါင္းတုိက္ထုတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္..
အခုေတာ့လည္း
စစ္တုိက္၀ါသနာမကုန္လုိ႔လား
တုိင္းရင္းသားခ်င္းျပန္တုိက္ခုိက္တယ္
မိသားစုရဲ႕သတ္ပြဲေတြ ....
ငါတုိ႔ေျမ၊ ငါတုိ႔ရြာေလးမွာ
ဓေလ့ထုံးစံ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔
ဘုိးဘြားဆက္ဆက္ေနၿပီးကာမွ
အတၱစစ္ေဘးလြတ္ရာေျပးဖုိ႔
ရြာကုိစြန္႔ခြာ က်ည္လြတ္ရာတဲ့
ဒုကၡသည္တုိ႔နားခုိရာမွာ
သန္း(၆၀)ဆယ္ေက်ာ္ျပည္သူမ်ားၾကား
ငါတုိ႔ဘ၀ “ဒီမုိကေရစီမဲ့ရၿပီ” ေပါ့ .... ။
No comments:
Post a Comment